|
|
|||
|
|
ქუთაისელი მეხანძრეების ვიზიტი ნიუპროტში საქართველოში გაჩაღებული ომისა და რუსული აგრესიის პირობებში. კითხვის ნიშნის ქვეშ იდგა დიდი ხნის წინ დაგეგმილი ქუთაისელ მეხანძრეთა ტრენინგი ნიუპორტში, რომელიც უკვე 20 წელია ქუთაისის დაძმობილებული ქალაქია. ვიზიტი დაგეგმილი იყო 30 აგვისტოდან 7 სექტემბრის ჩათვლით. ბრიტანეთის მიმართულებით რეისებს ავიაკომპანია ბი-ემ-აი ასრულებს, რომელმაც აგვისტოს თვეში საომარი ვითარების გამო რეისები ერთი კვირით შეწყვიტა. ქუთაისისა და თბილისის დამაკავშირებელ მაგისტრალზე კი რუსული ჯარის შენაერთები აკონტროლებდნენ სიტუაციას. ფაქტიურად კი ამ მიმართულებით მოძრაობა შეწყვეტილი იყო, ამიტომაც ბრიტანეთში გამგზავრების საკითხი ბოლო მომენტამდე კითხვის ნიშნის ქვეშ იდგა. საბედნიეროდ მალე გზაც გაიხსნა და რეისის წინა დღეს ხუთი მეხანძრე (გია რაზმაძე, ზურაბ ცერცვაძე, კახაბერ მუმლაძე, გრიგოლ ბრეგაძე, ბესიკ ნებიერიძე) და თარჯიმანი კობა ლომიძე თბილისში გავემგზავრეთ ავტობუსით. საკუთარი თვალით ვნახეთ ომგამოვლილი გორი, აფეთქებული სახლები და სამხედრო ბაზა, დევნილთათვის გაშლილი კარვების ქალაქი და გზებზე დარჩენილი დაზიანებული სამხედრო ტექნიკა. მეორე დღეს აეროპორტში რეგისტრაციის გავლის შემდეგ თვითმფრინავში ჩავსხედით და სულ მალე სამშობლოს ციდან დავყურებდით. სასიამოვნო მგზავრობამ წინა დღით გორთან ნანახი გადამწვარი ტყეებით და ნგრევით მიღებული მძიმე შტაბეჭდილება გაგვიფანტა. დაახლოებით ხუთ საათში ლონდონს თავზე გადავუფრინეთ და ჰითროუს უზარმაზარ აეროპორტში დავფრინდით. გარკვეული ხნის ლოდინის შემდეგ ბარგი ავიღეთ. გასასვლელში ჩვენი მომლოდინე ქუთაისელთა დიდი მეგობარი კოლინ მეისონი შეგვხვდა. რამდენიმე წუთში ნიუპორტის სახანძრო სამსახურის მიერ გამოყოფილი მიკროავტობუსით ლონდონიდან უელსისკენ მიმავალ ავტობანზე მივქროდით და ჯერ ვერ ვეგუებოდით ტრანსპორტის მარცხენა მხარეს მოძრაობას. გზად დასახლებული ტერიტორიები არ გვხვდებოდა, სამაგიეროდ ვხედავდით მინდვრებს, თივას, პირუტყვს, რაც აქ სოფლის მეურნების დარგის მესაქონლეობის განვითარებაზე მეტყველებდა. ორიოდ საათში "თოლ ბრიჯი"-ს ფასიანი ხიდიც გავიარეთ. ამის იქეთ კი უკვე უელსი იწყება.
ნიუპორტში ჩასვლისთანავე კარლეონში უნივერსიტეტის კამპუსში დავბინავდით. ერთ საათში კი ჩვენმა ნიუპორტელმა მეგობრებმა მოგვაკითხეს და პირველ სადილზეც გავეშურეთ. ნიუპორტსა და ქუთაისს შორის მეგობრობის სულისჩამდგმელების როზმარი და დერეკ ბატლერების სახლში ასოციაციის წევრები და ნიუპორტში მყოფი ქართველები გველოდა. საღამო ძალიან თბილად წარიმართა. ნიუპორტელები თანაგრძნობას გამოხატავდნენ საქართველოში განვითარებული მოვლენების გამო და მხარდაჭერას გამოხატავდნენ ქართველი ხალხის მიმართ. ჩვენის მხრივ ინფორმაცია მივაწოდეთ ამჟამინდელი მდგომარეობის შესახებ და კმაყოფილება გამოვხატეთ იმის გამო, რომ რუსეთის აგრესიის გამო შექმნილი რთული სიტუაციის მოუხედავად ნანატრი ვიზიტი მაინც შედგა. ბატონმა დერეკმა და ქალბატონმა როზმარმა კმაყოფილება გამოხატეს მეხანძრეთა ჩამოსვლის გამო და აღნიშნეს, რომ საქარველოში შექმნილი სიტუაციიდან გამომდინარე ისინი თითქმის დარწმუნებული იყვენენ, ვიზიტი არ შედგებოდა, უფრო ზუსტად, აუცილებლად შედგებოდა ოღონდ გარკვეული ხნის შემდეგ. მომდევნო დღე ნიუპორტის და მის გარშემო ღირსშესანიშნაობების დათვალიერებას მიეძღვნა. ამაში ჩვენ მეგზურობას რიგრიგობით გვიწევდნენ ნიუპორტ-ქუთაისის ასოციაციის წევრები დევიდ მაიერი, როჯერ უილიამსი, სონია ფიშერი. ბევრი ვიარეთ ქალაქის ქუჩებში. ვნახეთ ახლადაგებული ხელოვნების ცენტრი, მეოცე საუკუნის დასაწყისში აგებული ხიდი ტრანსპორტიორი, მუზეუმად გადაკეთებული ნახშირის მაღარო "ბიგ პიტი". საღამო სადილით დასრულდა ერთ-ერთ ფაბში, სადაც ასოციაციის წევრები ლიზ ლაქი და ქლერ უოტკინსი შემოგვიერთდა. დილით სამუშაო რეჯიმი და სამხრეთ უელსის სახანძრო და სამაშველო სამსახურის სატრენინგო ცენტრში ტრენინგი გველოდა, რასაც მოუთმენლად ველოდით. უახლესი ტექნოლოგიებით აღჭურვილმა სატრენინგო ცენტრმა, რომელიც კარდიფ გეიტში მდებარეობს ჩვენზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა. აქ ყველა პირობაა შექმნილი იმისასთვის, რომ სახანძრო და სამაშველო საქმისთვის აუცილებელი ცოდნა და უნარები შეიძინო. აუდიტორიები აღჭურვილია კომფორტული სკამებითა და მერხებით, თეთრი დაფებით, პროექტორებით, კომპიუტერებით, ცენტრალური გათბობითა და კონდიცირებით. ერთი სიტყვით ყველა პირობაა შექმნილი თეორიული ცოდნის მისაღებად. ცალკე შენობებშია სახანძრო მანქანები და სამაშველო მოწყობილობები, სადაც მომავალი მეხანძრეები პრაქტიკულად ეუფლებიან ტექნიკის გამოყენებას. ცალკე ოთახია განკუთვნილი სასუნქტი აპარატებისათვის, რომლის გარეშეც ამ ქვეყანაში ცეცხლში შესვლა აკრძალულია. აქაურები გაოცებას გამახატავდნენ, როცა გაიგეს, რომ სასუნთქი აპარატის ნაცვლად, ქუთაისელი მეხანძრეები დასველებულ ცხვირსახოცებს იყენებენ. ცალკე დგას სავარჯიშო შენობა, სადაც გაზის გამოყენებით ცეცხლის გაშვება ხდება, რომელსაც ინსტრუქტორი არეგულირებს. შენობაში პირობები რეალურსაა მიახლოებული. პრაქტიკანტების წინაშე დგას ამოცანა იმიტირებულ საძინებელსა და სხვა ოთახებში ჩააქრონ ხანძარი. რა თქმა უნდა, აქ ავეჯი რკინისაა. ინსტრუქტორს საშუალება აქვს თვალი ადევნოს მეხანრის მოქმედებას და იმისდა მიხედვით სწორად იქცევა იგი თუ არა, მოუმატოს ან მოუკლოს რეგულირებად ხანძარს. ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ამოცანა მსხვერპლის გამოყვანაცაა. ხოლო სიბნელეში მსხვერპლის იოლად მოსაძებნად გამოიყენება სპეციალური თერმული დურბინდი, რომელიც ბატარეაზე მუშაობს, და რომელიც ადვილად აფიქსირებს ყველაფერს, რაც კი სითბოს გასცემს.
ტრენინგების
ერთერთ
დღეს
თანამედროვე
საბრძოლო კომპლექტით,
ჩექმებით,
სასუნთქი აპარატებით,
ჩაფხუტით,
ხელთათმანებითა
და
თერმული
დურბინდებით აღჭურვილი
ქუთაისელი
მეხანძრეები და
მათთან
ერთად
თარჯიმანიც
წვყილ-წვყვილად შევედით
ხელოვნური
ხანძრის ჩასაქრობად.
წინ
მყოფი
უშუალოდ
წყლის
ჭავლით
ხანძარს
აქრობდა,
ხოლო
მეორე
შლანგს
ქაჩავდა. ასეთ
დროს
კოორდინირებული
მოქმედება
უმნიშვნელოვანესია.
ბნელ
შენობაში საშინელი
მუქი
კვამლი
იდგა,
თუმცა
სხეული
სრულიად
იყო
დაცული.
ინსტრუქტორებმა
მეხანძრეთა
მუშაობა მოიწონეს.
თავად
მეხანძრეთათვის
კი
ეს
კარგი
გამოცდილება
იყო.
ჩვენი
მეხანძრეები
დარწმუდნენ,
რომ
გაცილებით
ეფექტურია
ხანძართან ბრძოლა
როცა
თანამედროვე
აღჭურვილობა
გაქვს. დასამახსოვრებელი იყო საღამო, როდესაც ნიუპორტის ერთერთ ფაბში "სეინტ ჯულიანზ ქარიჯში" პაექრობა გაიმართა ბოულინგის ერთერთ სახეობაში "სკითლზი". ერთმანეთს გუნდები საქართველო და უელსი გაეჯიბრნენ. საქართველოს გუნდში მეხანძრეების გარდა ნიუპორტში მყოფი დავით მეგრელიშვილიც იყო. ერთი ლეგიონერიც გვყავდა სონია ფიშერი, რომელმაც რაოდენობრივი თანაფარდობის გამო ქართველების გუნდში ყოფნა ამჯობინა. ბოულინგის თამაში პირველად გვიწევდა და წესებიც სახელდახელოდ ვისწავლეთ. თუმცა ბრიტანელების ტრადიციულ გასართობ თამაშს ქართველებმა ალღო ადვილად ავუღეთ. და ეს შეჯიბრი ქართველთა გამარჯვებით დასრულდა. თუმცა მართალია, რომ ყველა შეჯიბრში მეგობრობა იმარჯვებს და სულ მალე მეგობრობის სუფრას მივუჯექით, რომელიც ბრიტანული კერძებით და შესანიშნავი ლუდით იყო წარმოდგენილი. ძალიან საინტერესო იყო მალპასის, ნიურპორტის ერთერთი უბნის, სახანძრო სამაშველო ნაწილში სტუმრობა. აქ გამოძახებისთვის გამზადებული იყო თანამედროვე სახანძრო და სამაშველო მანქანები, რომლებიც კომპიუტერული სანავიგაციო სისტემებითაა აღჭურვილი. ასევე ვნახეთ უახლესი ტრენაჟორებით აღჭურვილი სავარჯიშო დარბაზი და მეხანძრეთა კარგად მომზადებული გუნდი. აქ მართლაც ყველანაირი პირობაა შექმნილი ნორმალური სამსახურისთვის. მეხანძრეებმა სამაშველო მოწყობილებები და მათი გამოყენება გვაჩვენეს. მოხდა გამოცდილებათა გაზიარება. ამ ვიზიტის დროს მეხანძრეებს გამოძახება მოუვიდათ. სიგნალიზაცია ჩაირთო და მთლიანი შემადგენლობა რამდენიმე წამში მანქანებში ჩასხდა და დანიშნეულების ადგილისაკენ გაეშურა. საბენდნიეროდ ცრუ განგაში აღმოჩნდა და სერიოზული არაფერი ყოფილა. დღის ბოლოს ნაწილში სამხრეთ უელსის სახანძრო სამაშველო სამსახურის უფროსის მოვალეობის შემსრულებელი ქევინ ბერი შემოგვიერთდა. გამოგვკითხა, როგორ მიდიოდა ტრენინგები. ქართველმა მეხანძრეება აღფრთოვანება გამოხატეს აქ არსებული ტექნიკის გამო და ინატრეს ისეთი სავარჯიშო დარბაზი, როგორიც იქ იყო. მაშინ ნამდვილად ვერ მოიცლიდნენ დომინოს სათამაშოდ. მალე ნიუპროტელ მეხანძრეთა მიერ მომზადებულ ვახშამს ბატონ ქევინ ბერისთან ერთად მივუსხედით. უცნაურ ბრიტანულ საჭმელს ჩვენს მიერ საჩუქრად მირთმეული ქართული ტყემალი მოუხდა. ქევინ ბერი კი გვესაუბრა ქუთაისში სახანძრო მანქანის გამოგზავნის პერსპექტივებზე და იმაზე, როგორ შეიძლება გადაიჭრას ეს საკითხი. ვახშმის შემდეგ ქუთაისელი და ნიუპროტელი მეხანძრეები ერთმანეთს ისე ესაუბრებოდნენ, თარჯიმნის საჭიროება თითქმის აღარ იყო. ეს საინტერესო დღეც მიილია და ერთ-ერთმა მეხანძრემ ნაწილის მიკროავტობუსით ჩვენ საცხოვრებელში წაგვიყვანა.
მომდევნო
დილით
მორეტონში
გავემგზავრეთ
სახანძრო
სამსახურის კოლეჯის
მოსანახულებლად.
მიკროავტობუსს
მაიკ
დაიერი,
ჩვენი
ინსტუქტორი მართავდა.
გვახლდნენ
სონია
ფიშერი,
ქეთრინ
ფილპოტი და
დევიდ
მეიერი.
პროგრამა
კოლეჯის
მუზეუმის
დათვალიერებით
დაიწყო.
ყველაფრიდან ჩანდა,
რაოდენ
საპატიო და
კეთილშობილ
პროფესიად ითვლება
მეხანძრე
ამ
ქვეყანაში.
აქ
ვნახეთ
უზარმაზარი ბიბლიოთეკა,
სადაც
კოლეჯის სტუდენტები
სახანძრო
და
სამაშველო
საქმისთვის აუცილებელ
ცოდნას
ღებულობენ, აქ
არსებული
ლიტერატურა ისე,
როგორც
ინტერნეტში ჩართული
კომპიუტერები
საუკეთესო პირობებს
ქმნის
განათლებისა და
განვითარებისთვის. გზად ნიუპორტისაკენ დაბა ბროდვეი გამოვიარეთ, რომელიც მიმზიდბელი ტურისტული ადგილია. აქ შემთხვევით გამოძახებაზე გამოსულ ინგლისელ მეხანძრეებს შევხვდით, რომლებიც რამდენიმე დღიანი წვიმების შემდეგ ერთ ადგილას დაგროვებულ წყალს ტუმბავდნენ. ქართველი მეხანძრეები მათთან ადვილად შევიდნენ კონტაქტში და ერთად სამახსოვრო ფოტოებიც გადაიღეს. სიანტერესო იყო სამაშველო ტრენინგი, რომლის დროსაც ქუთაისელმა მეხანძრეებმა სპეციალური ხელსაწყოებით მანქანის დაჭრის და მსხვერპლის უსაფთხოდ ამოყვანის ტექნიკაზე ივარჯიშეს.
ნიუპორტის მერის ოფისში სტუმრობა ამ ვიზიტის ერთერთი გამორჩეული მოვლენა იყო. ბატონმა ნოელ ტრიგმა სიამოვნებით მიგვიღო, ინგლისური ჩაით გაგვიმასპინძლდა და იმედი გამოთქვა, რომ ჩვენი სტუმრობა და ტრენინგები მართლაც სასარგებლო იქნება ქუთაისელი მეხანძრეებისთვის. ჩვენ მერთან საქართველოში რუსეთთან დაპირისპირებისა და არსებული მდგომარეობის შესახებაც ვისაუბრეთ. ამის შემდეგ მერიის შენობა და სხდომათა დარბაზი დავათვალიერეთ. საღამოს კი ნიუპორტისა და გლაზგოს რაგბის გუნდების შეხვედრას დავესწარით. სამწუხაროდ ნიუპორტმა წააგო, მაგრამ თვით ატმოსფერო და გარემო ჩვენთვის ახალი და საინტერესო იყო. ვეწვიეთ სტადიონზე არსებულ მუზეუმსაც, სადაც ჩვენდა გასაოცრად ქართველ მორაგბეთა ფორმა და ქართული ხანჯალიც ვნახეთ. მეხანძრეთა ვიზიტის ბოლო დღეს ნიუპორტ-ქუთაისის ასოციაციამ გამოსამშვიდობებელი საღამო გამართა. აქ ჩვენს მეგობრებთან ერთად სხვა ადამიანებიც იყო წარმოდგელი, რომელთაც ამ ვიზიტის დროს შევხვდით. ამ საღამოზე ნიუპორტის ვიცე-მერი და სამხრეთ უელსის სახანძროს უფროსის მოვალეობის შემსრულებელი ქევინ ბერი მოვიდა. ყველა სტუმარი მათ შორის ჩვენ დელეგაციის წევრები სიტყვით გამოვედით. ყველა ხაზს უსვამდა ასეთი ტრენინგების მნიშვნელობას საქართველოსთვის. საინტერესო იყო ბატონი ქევინ ბერის ვრცელი გამოსვლა, სადაც მან ამ თანამშრომლობის გაგრძელებაზე ისაუბრა. მისი აზრით კარგი იქნებოდა საქართველოდან ერთ მეხანძრეს მაინც გაევლო სრული კურსი სამხრეთ უელსის სატრენინტგო ცენტრში, რომელსაც შემდგომ შეეძლებოდა ტრენინგები ჩაეტარებინა მეხანძრეთათვის საქართველოში. ბატონმა ქევინმა საჩუქრად ჰასტუხები და სახანძრო სიმბოლიკის მატარებელი ნივთები გადმოგვცა. გამგზავრების დღეც მოვიდა. მეხანძრეებმა დილით დატოვეს ნიუპორტი. მათ გასაცილებლად როზმარი ბატლერი, სონია ფიშერი, დევიდ მაეიერი, ქეთრინ ფილპოტი და დათო მეგრელიშვილი მოვიდნენ. ნიუპორტელების მიერ ნაჩუქარ სახანძრო ფორმებთან, ჩაფხუტებთან და ჩექმებთან ერთად (სულ 30 000 დოლარის საფასური) მეხანძრეებს სოროპტიმისტთა კავშირისაგან ქუთაისში ომის შედეგად დევნილი ადამიანებისათვის კბილის პასტებით, ჯაგრისებით და თეთრეულით სავსე ჩემოდნებიც მოჰქონდათ საჩუქრად. ნიუპორტის უნივერსიტეტის კამპუსიდან მიკროავტობუსით ჰითროუსაკენ მეხანძრეები დირეკ ბატლერმა გამოაცილა.
* * * სახელოვან მეხანძრეებს შეხვედრა ქუთაისი-ნიუპორტის საერთაშორისო ასოციაციაშიც მოუწყვეს, რომლის შესახებაც გვესაუბრება ცნობილი ჟურნალისტი ქუთაისი-ნიუპორტის საერთაშორისო ასოციაციის საზოგადოებასთან ურთიერთობის კომისიის ხელმძღვანელი ზეკო ხაჩიძე. სრულად ვაქვეყნებთ მის მიერ გადმოცემულ ტექსტს:
"ქუთაის-ნიუპორტის ასოციაცია,
გამორჩეული
ავტორიტეტით,
ბიოგრაფიით,
შედეგიანი
და
ეფექტური
საქმით,
რეალური
ურთიერთობებით,
- დღესაც
ისეთივე
აქტიურია,
როგორც
დაარსების
პირველ
ეტაპზე.
ამ
ასოციაციის
გრიფით
კიდევ
ერთი
საინტერესო კავშირი
შედგა,
ამჯერად, იმერელ
და
უელსელ
მეხანძრეებს
შორის.
ხუთმა
ქუთაისელმა
,,პომპიერომ”
გუენტში ევროპული
უნარები
ნიჭიერად აითვისა
და
ბევრი
ნიუპორტელი
აღაფრთოვანა.
მაგრამ
ეს
წერილი,
თუ
-ჩანაწერი
უფრო,
მათ
ევროპულ
ვოიაჟს
სულაც
არ
ეხება.
რამდენიმე
დღის
წინ,
უელსიდან
ფერადი
შთაბეჭდილებებით
დაბრუნებულ
ახალგაზრდა ქუთაისელ
მეხანძრეებს,
ასოციაციამ ქალაქის
მერთან
და
ჟურნალისტებთან
შეხვედრა მოუწყო. ბიჭებმა გაიხსენეს უელსური ისტორიები და მხიარული თავგადასავლები, რაც ალბათ, მათი ცხოვრების ყველაზე მკაფიო ფრაგმენტებად დარჩება. ქალაქის მერი მადლიერი იყო მათი, ნიუპორტელების და რათქმაუნდა, ასოციაციის პირველი ქალბატონის, პროფესორ მადონა მეგრელიშვილის, რომლის პიროვნული და პროფესიული დამსახურებაა ყველა ის მიღწევა, რაც ქუთაისის და ნიუპორტის ურთიერთობით შედგა. ეს ურთიერთობები და ამ ურთიერთობებით მიღებული შედეგი, კი დღეს თითქმის ყველა ქუთაისელმა იცის.
მე,
როგორც
ამ
შეხვედრის
ერთი
რიგითი
მსმენელი
და
ჟურნალისტი,
აღმაფრთოვანა
ასოციაციის სტუმრების
არაპოლიტიკურმა
გულწრფელობამ,
მადლიერებამ და
მომავლის
იმედმა,
რაც,
უდავოა,
ნიუპორტში
მოგზაურობის
კეთილი
გავლენაც იყო."
|
Kutaisi Fire-fighters Visit to Newport
Fortunately after all the road was opened, the flights were resumed and Gia Razmadze, Zurab Tsertsvadze, Kakhaber Mumladze, Grigol Bregadze, Besik Nebieridze and their interpreter Koba Lomidze set off to Tbilisi where the next day after the check-in at the airport they boarded their planes and soon were looking down at our homeland from the sky. Pleasant journey was a great relief after the dreadful sight of burnt forests and the unbearable impression of destruction. About 5 hours later we flew over London and soon landed in the Heathrow airport where we were met by a great friend of Georgians, Colin Mason. In just several minutes we were being driven to Wales in a mini-bus arranged by Newport Fire and Rescue Service getting used to left side traffic. On the way to Newport we did not see any settlements, only fields, hey, cattle which was a sign of developed agriculture. Two hours later we drove across a Toll Bridge and Wales was in front of us. As soon as we arrived in Newport we settled in the university campus in Caerleon. An hour later our Newport friends called on us and we went out to the first dinner. Georgians, living in Newport and the members of the Newport-Kutaisi Twinning Association were awaiting us at Mr. Derek and Mrs. Rosemary Butler's house who are the hearts and soul of the friendship between Newport and Kutaisi. The atmosphere there was very warm during the whole evening. Our British friends expressed their great concern about the current situation in our country and their support towards Georgian people. They were very glad that our visit had not failed despite the Russian aggression. Mr. and Mrs. Butlers also noted how glad they were about the firefighters visit to their country. As they were not sure whether it was possible that the visit would take place due to the war or more precisely they thought it would take place but after a little while. Next day was dedicated to the sightseeings of Newport. We were guided (in turns) by the members of Newport Kutaisi Association: David Mayer, Roger Williams and Sonia Fisher. We walked along the streets of the city, visited the newly built Arts Centre, the Transporter Bridge, which was built at the beginning of the twentieth century and the former coal mine now a museum called Big Pit. At the end of the day we were invited to dinner at one of the local pubs. The members of the association Mrs. Liz Luck and Mrs. Clare Watkins joined us there. The first day of training started the next morning in the Fire and Rescue Training Center of South Wales. We had been looking forward to it.
The new training centre located in Cardiff Gate equipped with modern technology was very impressive. It provides all the necessary conditions for fire and rescue teams to improve their knowledge and skills. Classrooms there are furnished with comfortable desks and chairs, whiteboards, overhead projectors, computers, central heating and air conditioning creating the best possible conditions for increasing theoretical knowledge. Separate buildings are allocated for fire engines and rescue equipment. Here future firemen can master practical aspects of using the equipment. Breathing operators, a compulsory attribute of firemen in this country, are stored in the special room. The locals could not hide their amazement on hearing that in Kutaisi firemen use wet handkerchiefs instead. There is a special training area where by the use of gas fire can be started artificially and regulated by an instructor. Conditions created here closely replicate the reality and trainees have to put out fire in a specially designed bedroom or any other room. Of course, the furniture is made of iron. Instructors who observe the trainees finding out how adequate they are increase or decrease the fire. An important task can be rescuing victims. For this purpose they use special battery-operated thermal apparatus that easily locates all the objects that radiate heat. During one of the training sessions Kutaisi firemen and their interpreter fully equipped with modern fire kits, boots, breathing apparatus, helmets, gloves and thermal apparatus went in pairs to fight the artificial fire. The person in front tried to put out the fire with a jet of water while the one in the back pulled the hose. In this situation coordination between the partners is essential. The dark room was full of heavy smoke, but the firemen’s bodies were fully protected. The instructors expressed their approval of our firemen’s work. It was great experience for Kutaisi firemen. The training convinced them that fighting fire can be much more effective when you have modern equipment. At noon like other students we had lunch at the training centre. The current events of Georgia were in the centre of British mass media. That's why all looked at us like old acquaintances. The chef Joy paid a particular attention to us. She already knew that Georgians liked bread and always put more bread on the table. Memorable was the evening when a competition in bowling "skittles" took place in one of Newport pubs. The teams of Georgia and Wales competed. In the team 'Georgia' apart from the firemen was David Megrelishvili who is in Newport at the moment. A legionary, Sonia Fisher preferred to be in the Georgian team for the quantitative equality. We played Skittles for the first time and studied the rules as fast as we could. Though the game is traditional for the British we didn't find it difficult to play it too. The competition finished in our favour. As in all competitions friendship wins we soon sat down at the table with British dishes and wonderful beer.
A visit to Malpas Fire Station (one of Newport's districts) was very interesting. Modern fire engines were ready for a call. They were equipped with navigation computer system. We also saw a gym equipped with the newest training apparatuses and a well-trained firemen's team. There are all necessary facilities and good fire service at this station. The firemen showed us rescue equipment and taught us how to use it. We shared our experience with each other. At that time the fireman received a call. The signal was heard and within some seconds a group of firemen got into a fire engine and rushed to the place of destination. Fortunately the signal appeared to be false and nothing serious had happened. At the end of the day Kevin Berry joined us. He wanted to know if the trainings were interesting and successful. The Georgian firefighters could not hide their admiration of the equipment and tools there wishing to have a gym like Malpas Station had. They admitted that if they had it they would never have time to play dominoes then. Later we enjoyed the dinner prepared by the Newport firefighters and appreciated splendid cuisine which tasted even better with Georgian "Tkemali" which we had brought as a present from Kutaisi. With Mr. Kevin Berry we discussed the possibility of sending a fire engine to Kutaisi. After dinner the Kutiasi and Newport firefighters became so easy going and friendly that there was no need for an interpreter. Finally that interesting day was over and we were taken to the hostel by one of the hosts. Next morning we visited the Fire Service College accompanied by Sonia Fisher, Catherine Philpot and David Mayer and our instructor Mike Dyer. The itinerary included the college museum first. Everything there proved that the profession of a firefighter is considered very respectful and noble in this country. We saw a huge library where students can get a profound knowledge needed for rescuing people. Informational references there along with computer and internet provide excellent conditions for students to study and to be developed. There is a memorial board with the names of about 50 firefighters carved in golden letters at the college. They died doing their duty in different parts of Britain. We also visited rooms specially equipped with large screens and computers to simulate the fire. There potential chiefs practice how to make decisions and give orders. We understood very well how dangerous explosive materials are after visiting the laboratory. The last scene of our visit was the training polygon which is an enormous square with imitations of destroyed buildings, car and air catastrophes where students can get experienced in a situation close to real. At the end of this visit which was very successful our guide and the host gave us symbolic presents. On the way to Newport we passed the Broadway village which is a popular tourist attraction. Here we accidentally met some English firefighters who were pumping the accumulated water after several days of rain. The Georgian Firemen easily communicated with them and took memorable photos. The rescue training was extremely interesting. The Kutaisi firemen exercised on cutting cars using special equipment and techniques for rescuing casualties. One of the distinguished events during our visit was the reception at Newport Civic Centre. The Mayor of Newport Mr. Noel Trigg received us with pleasure. We were offered very tasty English tea. The mayor expressed his hope that our visit and trainings would be useful for Kutaisi fire-fighters. He was sure they would be able to put their training to good effect in Kutaisi. We also talked about Russia's and Georgia's recent confrontation and the present situation. After that we had a look around the building of the Civic Centre and the sitting hall. In the evening we attended a rugby match between the teams of Newport and Glasgow. Unfortunately Newport lost. Nevertheless, the atmosphere and the experience were new and interesting for us. We visited the Museum which exists at the stadium. We were surprised to see Georgian rugby uniform and a Georgian poniard. On the last day of the fire-fighters visit the Newport Kutaisi Association arranged a farewell party. There were our friends as well as other people who we met during our visit. The evening was attended by the Vice-Mayor of Newport and the Acting Deputy Chief Fire Officer Kevin Berry. Most of the guests including our delegation delivered speeches. Everybody was emphasizing the importance of this kind of trainings for Georgia. Mr. Kevin Barry made an extensive and interesting speech about the continuation of this cooperation. In his opinion it would be good if at least one fireman could take a full course at the South Wales Training Center, who later could train other firemen in Georgia. Mr. Kevin Barry presented us with ties and other items carrying Fire Service symbolic.
At last the day of the departure came. The firemen left Newport in the morning. Rosemary Butler, Catherine Philpott, Sonia Fisher, David Mayer and Dato Megrelishvili came to see them off. The firemen were carrying plastic bags full of the firemen's kits, helmets and boots (total cost ₤30 000). This was a present from the city of Newport. There also was a suitcase with toothpastes and brushes as well as other hygiene items intended for Internally Displaced People from Gori region currently sheltered in Kutaisi, which was a present from Soroptimist's Union. Derek Butler accompanied the firefighters to Heathrow Airport from the campus of the University of Wales in Newport. * * * After their arrival the Kutaisi-Newport International Association held a meeting with the famed firemen which was also attended by a famous journalist, the head of public relations of Kutaisi-Newport International Association, Zeko Khachidze. We fully publish her word: "The Kutaisi-Newport International Association is distinguished with its reputation, history, fruitful and effective activities and real relationships. It is as active today as it was on the first stage of its foundation. Under the supervision of this association one more link has been established between the Georgian and Welsh fire-fighters. Five Georgian Pompieros had an opportunity to acquire European skills of fighting fire in Gwent and could also amaze many British. But this letter does not concern their European trip. The office of the Kutaisi-Newport International Association is located in a historic building in the old part of the city the walls of which create an amazing atmosphere for modern way of thinking and learning. Some days ago, young firemen of Kutaisi returned from Wales with bright impressions. The Association invited them to attend a meeting with the Mayor of the city and journalists. The get-together was informal and not grandiose, but it was very emotional, warm and everybody felt at home. The firemen remembered some stories and adventures of Wales, which probably will remain the most distinct fragments of their life. The Mayor of the city was very grateful to them and especially to people of Newport who contributed to the success of this visit and of course to the KNIA Chairperson, Madonna Megrelishvili. All achievements of the relationship between Newport and Kutaisi are due to her personal and professional merit. Today almost all citizens of Kutaisi are well aware of these relations and the results it brings. I, as an ordinary listener and journalist of this event, was amazed by the frankness, gratitude and future hopes of the guests of the Association which no doubt was also the positive influence of the firemen's visit to Newport." Koba Lomidze Kutaisi Newport International Association Executive Committee Member
|
|
|
|
|
||
