* * *
The contributors to this newsletter are Mr. Paul Tuke,
an English Language Fellow, and Mr. Jacob Bierle,
a Fulbright English Teaching Assistant,
two American teachers who worked in the English Philology Department in the 2022-2023 academic year.
They established strong relationships with teachers and students and also became our very good friends and colleagues.
We are thankful to Paul and Jacob for sharing their experience and giving valuable advice in our seeking new and interesting ways to further develop teaching English.
Thank you very much for your help,
Paul and Jacob.
We thoroughly enjoyed working with you and we are very happy that you are returning in autumn to continue working with us.
Our big thank you is also to Tehya Bierle,
Jacob's wife who also kindly agreed to share her impressions of living in Kutaisi with us.
ნიუზლეთერი ეძღვნება ექსპერტს ინგლისური ენის სწავლების დარგში,
პოლ ტუკს და ფულბრაიტის პროგრამით მოწვეულ სტიპენდიანტს ჯეიკობ ბიერლის,
რომლებიც მუშაობდნენ ინგლისური ფილოლოგიის დეპარტამენტში 2022-2023 სასწავლო წელს.
მათ დაამყარეს მჭიდრო და მეგობრული ურთიერთობები მასწავლებლებთან და სტუდენტებთან.
მადლობას ვუხდით მათ გამოცდილების გაზიარებისა და სასარგელო რჩევების მოცემისთვის ინგლისური ენის სწავლების შემდგომი განვითარების ახალი და საინტერესო გზების ძიებაში.
დიდ მადლობას გიხდით დახმარებისათვის,
პოლ და ჯეიკობ.
ნამდვილად ვისიამოვნეთ თქვენთან ერთად მუშაობით და ძალიან გვიხარია,
რომ ისევ ბრუნდებით შემოდგომაზე და აგრძელებთ ჩვენთან მუშაობას.
ასევე დიდ მადლობას ვუხდით ჯეიკობის მეუღლეს,
თეა ბიერლის,
რომელმაც სიამოვნებით გაგვიზიარა თავისი შთაბეჭდილებები ქუთაისში ცხოვრებასთან დაკავშირებით.
Paul Tuke’s Impressions of Kutaisi and Georgia
STabeWdilebebi quTaissa da saqarTveloze
I have spent the past 22 years of my life as an English teacher living in various countries around the world,
including Japan,
Korea,
Turkey,
Mexico,
and the USA.
However,
the past year here in Kutaisi ranks among the best for me as a teacher and international resident.
I arrived here in September unsure of what my job and life would be like. It went so well,
I have agreed to return for another year.
I actually work for the US State Department with the goal of improving the curriculum and teaching methods of teachers at Akaki Tsereteli State University and at schools in the region.
I found that the teachers and students here are smart and knowledgeable,
and all seemed eager to improve how they use and learn English.
To accomplish my goals,
I taught classes,
observed teachers,
participated in testing,
and provided workshops for the instructors’ professional development.
I consider all these activities to have been a success,
and I look forward to continuing my support to make the teaching and learning better.
Working with administrators like Nino Nijaradze and the Fulbright Teaching Assistant Jacob Bierle have been helpful to accomplish my goals,
and they have been wonderful friends.
ჩემი ცხოვრების ბოლო 22 წელია ინგლისური ენის მასწავლებლად ვმუშაობ მსოფლიოს მასშტაბით სხვადასხვა ქვეყნებში,
როგორიცაა იაპონია,
კორეა,
თურქეთი,
მექსიკა და აშშ.
თუმცა,
უნდა აღინიშნოს ის ფაქტი,
რომ ქუთაისში გატარებული ბოლო ერთი წელი გამორჩეულია ჩემთვის,
როგორც მასწავლებლისა და საერთაშორისო რეზიდენტისთვის.
ჩამოვედი სექტემბერში და ვაღიარებ,
რომ ვერ ვაცნობიერებდი,
როგორი იქნებოდა ჩემი ცხოვრება აქ და როგორ წარიმართებოდა ჩემი მუშაობა.
თუმცა,
ყველაფერი იმდენად კარგად აეწყო,
რომ მე დავთანხმდი კიდევ ერთი წლით საქართვეოში დაბრუნების შემოთავაზებას.
ამერიკის სახელმწიფო დეპარტამენტის ეგიდით,
მე ვმუშაობ აკაკი წერეთლის სახელწიფო უნივერსიტეტისა და რეგიონის სკოლების მასწავლებლებთან სწავლების შინაარსისა და მეთოდების გავაუმჯობესების მიზნით.
აღმოვაჩინე,
რომ აქ მასწავლებლები და მოსწავლეები ნიჭიერი და ინტელექტით სავსე მასწავლებლები და მოსწავლეები არიან.
ისინი ყოველთვის გამოხატავენ მზადყოფნას გააუმჯობესონ სწავლების მეთოდები ინგლისური ენის სრულყოფისათვის.
ამ მიზნით,
ვატარებდი გაკვეთილებს,
ვაკვირდებოდი მასწავლებლებს,
მონაწილეობას ვიღებდი ტესტირებებში და ვორკშოპებში,
რომლებიც პროფესიული განვითარებისთვის აუცილებელი იყო.
მიმაჩნია,
რომ ეს აქტივობები წარმატებული აღმოჩნდა და მოუთმენლად ველოდები ჩემი მუშაობის გაგრძელებას სწავლისა და სწავლების გაუმჯობესების საქმეში.
ისეთ ადმინისტრატორთან მუშაობა,
როგორიც ნინო ნიჟარაძე და ფულბრაიტის სწავლების ასისტენტი ჯეიკობ ბიერლია,
ძალიან ნაყოფიერია ჩემი მიზნების სრულად განსახორციელებლად და ამასთანავე,
ისინი ძალიან კარგი მეგობრებიც არიან.
Of course, there is more to my life than teaching English. I have traveled to many corners of Georgia, including Tbilisi, Batumi, Martvili Canyon, Dashbashi Canyon, Chiatura, Tkibuli, and many more. All of these places are interesting with stunning landscapes. However, I feel lucky to live in Kutaisi. It’s the perfect-sized city with many activities and shopping options. The people are friendly, the food is delicious, and the many activities are enjoyable.
რა თქმა უნდა, ინგლისური ენის სწავლების გარდა, აქ კიდევ ბევრი რამ გავაკეთე. მოვინახულე საინტერესო ადგილები, როგორიცაა თბილისი, ბათუმი, მარტვილის კანიონი, დაშბაშის კანიონი, ჭიათურა, ტყიბული და ბევრი სხვა. ყველა ეს ადგილი საოცარი სილამაზით და ხედებით გამოირჩევა. მიმაჩნია, რომ გამიმართლა რადგანაც ქუთაისში ვხცოვრობ. ეს კომპაქტური ზომის ქალაქია, სავსე აქტივობებით და საშოპინგე ალტერნატივებით. აქ მეგობრული ადამიანები და გემრიელი საკვებია.
Two Kutaisi events in particular stand out in my mind from the past year: the outdoor concert by Late Show Band in September as well as Kutaisi’s Celebration Day in May. These events showed me the delight of faces of people all ages. The events provided safe, fun, and unique activities that I will never forget. Not many cities in the world can have these kinds of free community events in such a comfortable and safe setting.
ქუთაისში, ორი მოვლენა მკვეთრად აღიბეჭდა ჩემს გონებაში, ესენია: ლეით შოუ ბენდის კონცერტი ღია ცის ქვეშ სექტემბერში და ქუთაისობა მაისში. ამ ღონისძიებებზე სიამოვნება მივიღე ყველა ასაკის ადამიანის ბედნიერი სახეების ცქერით. ამ სახალისო და უნიკალურ აქტივობებს არასდროს დავივიწყებ. არც თუ ისე ბევრ ქალაქს მსოფლიოში შეიძლება ჰქონდეს ასეთი თავისუფალი ტიპის ღონისძიებები უსაფრთხო და კომფორტულ გარემოში.
The one place near Kutaisi that I visit regularly is Tskaltubo. I often ride my bicycle there to pedal through the gorgeous park that has many kilometers of paths. I also go to feed the many stray dogs who live there. In most country stray dogs are not allowed to live freely. I love that Georgia allows dogs to live outdoors, so I have many four-legged friends who eagerly greet me as I bring them food.
ქუთაისთან ახლოს არის ადგილი, რომელსაც რეგულარულად ვსტუმრობ. ეს არის წყალტუბო, სადაც ჩემი ველოსიპედით ხშირად ვსეირნობ პარკში. იქ მიუსაფარ ძაღლებზეც ვზრუნავ და მათთვის საკვები მიმაქვს. ბევრ ქვეყანაში ძაღლებს არ აქვთ ქუჩაში ასე თავისუფლად გადაადგილების უფლება. ამიტომ, მე მიყვარს საქართველო, სადაც ძაღლებს შეუძლიათ თავისუფლად მოძრაობა და მე მყავს ბევრი ოთხფეხა მეგობარი, რომლებიც სიხარულით მხვდებიან მათთვის საკვები რომ მიმაქვს.
I have been invited to return for another school year starting in September. There is so much I still have not experienced, so I am grateful for the chance to continue my work and to experience more of the beauty of Georgia.
მე მოწვეული ვარ კიდევ ერთი აკადემიური წლით სექტემბერში. ბევრია რაც არ გამომიცდია და მადლობელი ვარ, რომ შესაძლებლობა მომეცა, მუშაობა გავაგრძელო და საქართველოს სილამაზეს უკეთ გავეცნო.
Paul Tuke
პოლ ტუკი
* * *
As the academic year comes to a close,
I find myself reflecting on an incredible nine months in Kutaisi as a Fulbright English Teaching Assistant (ETA) at Akaki Tsereteli State University (ATSU).
The community and atmosphere in Kutaisi have made it easy to feel valued and involved.
First and foremost,
I want to express a deep appreciation for the people and community of Kutaisi.
From the moment I arrived in Kutaisi with my wife,
I was relieved to feel immediately embraced by the English Philology Department (EPD),
but also by the broader Georgian community and my students.
From my experience,
Kutaisians are far less likely to laugh at my stumbling Georgian pronunciation than other parts of Georgia,
and the old ladies in the Green Bazaar are more and more frequently rounding down on the bolo pasi for my vegetables.
The students and professors at ATSU,
in particular,
have been truly remarkable throughout this school year,
showcasing hospitality,
curiosity,
and enthusiasm to learn.
Their genuine desire to engage and connect has been a consistent source of inspiration.
Department Head Nino Nijaradze has been the driving force behind ongoing development in the EPD. Additionally,
I feel privileged to partner with English Language Fellow (ELF) Paul Tuke in brainstorming new methods,
lessons,
and activities to introduce to our classes or other professors.
The staff have been nothing but supportive,
creating a collaborative environment that fosters continuous learning,
cultural exchange,
and shared wisdom.
Whether it’s Ketevan answering my nagging cultural questions or Nunu giving me a doctoral-level analysis of Georgian noun cases,
I am happy to have the department looking out for my emotional and cultural well-being.
Beyond the classroom,
Kutaisi itself is a true gem. Even after a year of exploration,
I keep finding myself in new areas of the city or catching a unique view of Bagrati Cathedral from a street I’ve walked hundreds of times.
As much as I love seeing other areas of Georgia,
usually on a recommendation from a professor or student,
traveling is made sweeter because I have Kutaisi waiting for me upon my return.
I consider myself very fortunate to have ended up here,
and my wife and I try our best not to take it for granted.
As a result,
you can find us strolling in the central park nearly every evening,
oftentimes with a lobiani or (now that it’s warmer) soft-serve ice cream in-hand.
Above all,
Kutaisi has swiftly become a comfortable home.
This city and its inhabitants have made me feel a sense of belonging that has been foundational to my experience in Georgia.
I am extremely grateful for the connections forged here,
and I look forward to the coming year of deepened cultural engagement,
professional collaboration,
and high-quality instruction.
With gratitude,
იწურება სასწავლო წელი ჩემთვის,
როგორც ფულბრაიტის ინგლისური ენის სწავლების ასისტენტისათვის აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტში,
ქუთაისში.
საოცარი აღმოჩნდა აქ გატარებული ცხრა თვე.
ქუთაისელმა ხალხმა და ატმოსფერომ კიდევ უფრო გაადავილა და ღირებული გახადა ჩემი ჩართულობა.
უპირველეს ყოვლისა,
მინდა უდიდესი მადლიერება გამოვხატო ქუთაისელი ხალხის მიმართ.
იმ მომენტიდან,
როცა მეუღლესთან ერთად ქუთაისში ჩამოვედი,
შვება ვიგრძენი არა მხოლოდ ინგლისური ფილოლოგიის დეპარტამენტის წევრებით გარშემორტყმულმა,
არამედ ასევე,
ზოგადად ქუთაისელებისა და ჩემი სტუდენტების გარემოცვაში მყოფმა.
ჩემი გამოცდილებიდან გამომდინარე,
ქუთაისელები ბევრად ნაკლებად იცინიან ჩემს წაბორძიკებულ ქართულ წარმოთქმაზე,
ვიდრე საქართველოს სხვა კუთხეებში,
ხოლო მწვანე ბაზარში მოხუცი ქალბატონები სულ უფრო და უფრო ხშირად ამრგვალებენ ბოლო ფასს ჩემი ბოსტნეულისათვის.
აწსუ-ს სტუდენტები და პროფესორ-მასწავლებლები მართლაც გამორჩეულები იყვნენ მთელი ამ სასწავლო წლის განმავლობაში,
გამოავლინეს რა საოცარი სტუმართმოყვარეობა,
ცნობისმოყვარეობა და სწავლისადმი ენთუზიაზმი.
მათი ჭეშმარიტი სურვილი სასწავლო პროცესში ჩართულობისა,
მუდმივი შთაგონების წყაროა.
დეპარტამენტის ხელმძღვანელი ნინო ნიჟარაძე,
მამოძრავებელი ძალაა ინგლისური ფილოლოგიის დეპარტამენტში მიმდინარე განვითარებადი პროცესებისა.
გარდა ამისა,
მე ვარ პრივილეგირებული ვითანამშრომლო ინგლისურენოვან ფულბრაიტ თანამშრომელთან პოლ ტუკთან ახალი მეთოდების,
გაკვეთილებისა თუ აქტივობების შემუშავებაში,
რათა გავაცნოთ ისინი ჩვენს სტუდენტებსა და სხვა პროფესორ-მასწავლებლებს.
პერსონალი სხვა არაფერია,
თუ არა ძლიერი მხარდამჭერი,
რომელმაც შექმნა ურთიერთ-თანამშრომლობითი გარემო,
რომელიც ხელს უწყობს უწყვეტ სწავლებას,
კულტურათა გაცვლას და ცოდნა-სიბრძნის გაზიარებას.
იქნება ეს ქეთევანი,
რომელიც პასუხობს ჩემს დამღლელ,
შემაწუხებელ შეკითხვებს კულტურის ამა თუ იმ საკითხებზე,
თუ ნუნუ,
რომელიც სადოქტორო დონეზე მიანალიზებს ქართული არსებითი სახელის ბრუნვებს.მოხარული ვარ,
რომ დეპარტამენტი ზრუნავს ჩემს ემოციურ და კულტურულ კეთილდღეობაზე.
საკლასო ოთახის მიღმა,
ქუთაისი ნამდვილი მარგალიტია.
ერთი წლის განმავლობაში შევისწავლე ქალაქი,
მაგრამ ამ ერთი წლის შემდეგაც კი,
მე მუდმივად აღმოვჩნდები ხოლმე ქალაქის ახალ უბნებში ან ვათვალიერებ ბაგრატის ტაძრის უნიკალურ ხედს იმ ქუჩიდან,
რომელზეც ასჯერ მაინც გამივლია.
რამდენადაც მეტად მიყვარს საქართველოს სხვა რეგიონების ნახვა,
ჩემი სტუდენტების ან პროფესორ-მასწავლებლების რეკომენდაციით,
იმდენად უფრო მეტად ტკბილია მოგზაურობა,
რადგან ქუთაისი კვლავ მელოდება.
თავს ძალიან იღბლიანად ვთვლი,
რომ აქ მოვხვდი და მე და ჩემი მეუღლე მაქსიმალურად ვცდილობთ,
რომ არ მივიღოთ ეს ყველაფერი როგორც ჩევეულებრივ.
თითქმის ყოველ საღამოს შეგიძლიათ გვნახოთ ცენტრალურ პარკში სეირნობისას,
ხშირად ლობიანით ხელში ან (ახლა უკვე ძალიან დათბა ) უგემრიელესი ნაყინით.
ყველაზე მეტად,
ქუთაისი ძალიან მალე იქცა ჩემთვის კომფორტულ სახლად.
ამ ქალაქმა და მისმა მცხოვრებლებმა ჩემი თავი მათ ნაწილად მაგრძნობინეს,
რაც საფუძვლად დაედო ჩემს გამოცდილებას საქართველოში.
მე უაღრესად მადლობელი ვარ აქ დამყარებული კავშირებისათვის და მოუთმენლად ველი მომავალ წელს უფრო გაღრმავებული კულტურული ურთიერთობებით,
პროფესიული თანამშრომლობითა და მაღალი ხარისხის სწავლებით.
მადლიერებით
Jacob Bierle
Fulbright English Teaching Assistant
ჯეიკობ ბიერლი
ფულბრაიტის ინგლისური ენის სწავლების ასისტენტი
A New Home
axali saxli
My first encounter with Georgia was through the pictures my husband eagerly shared with me - a church surrounded by snowcapped mountains,
colorful buildings sprawling down a hillside,
and a clear blue river winding through emerald green hills.
These photos fascinated me and I wanted to see this place that held so much natural beauty.
I did not realize at the time that the beauty of Georgia extends far beyond its nature.
From the very first day we arrived in Kutaisi,
I fell in love with the city.
As we wound our way down the cobblestone streets,
crowds of children passed by,
dressed in white and carrying bouquets of flowers.
It was a beautiful introduction to our new home.
I would later learn that wearing white and bringing flowers to your teacher is the traditional way to celebrate the first day of school.
This was the first of many new traditions that we would discover.
From extravagant supras with tables (and glasses) that are never empty to Georgian dance concerts that hurt my knees just to watch,
Georgia’s unique culture continues to enchant me.
In the spirit of embracing Georgian culture and history,
I have had the opportunity to study two of the things that make Georgia so unique: the language and traditional dance.
Both have proved difficult to master,
but the experience has been well worth it.
I’m sure anyone who has visited Georgia would agree that the food here is special.
A big bowl of kharcho is the best way to warm up on a cold winter evening,
khachapuri and lobiani are perfect for when you need a quick lunch,
and fresh shotis puri makes any meal better.
While I love the food (I could eat khinkali every day),
the best thing about living in Georgia is the people.
I was aware that moving to a new country would come with challenges. While preparing to move,
I researched the stages of culture shock.
I read the stories of people who spent months dealing with feelings of homesickness and depression.
Yet,
I never once experienced these emotions during my time in Georgia.
I believe this is due to the hospitality of the people I have met here.
From the moment we arrived,
my husband and I were welcomed,
supported,
and loved.
I am so thankful for the people that have made Georgia feel like home.
Wherever we may end up in the world,
Georgia and its people will always hold a special place in my heart.
ს ა ქ ა რ თ ვ ე ლ ო ს გ ა უ მ ა რ ჯ ო ს!
პირველად საქართველოზე იმ სურათების მეშვეობით შევიტყვე,
რომლებიც ჩემმა მეუღლემ სიამოვნებით გამიზიარა.
ეს იყო დათოვლილი მთებით გარშემორტყმული ეკლესია,
გორაკზე შეფენილი ფერადი შენობები და კრიალა ლურჯი მდინარე, რომელიც ზურმუხტისფერ გორაკებს შორის მიიკლაკნებოდა.
ამ ფოტოებმა აღმაფრთოვანა და მომანდომა,
მენახა ის ადგილი,
რომელსაც ამდენი ბუნებრივი სილამაზე გააჩნია.
იმ დროს არ ვიცოდი,
რომ საქართველოს განსაკუთრებულობა არა მხოლოდ მის ბუნებრივ იერსახეში იყო.
ჩამოსვლის დღიდანვე შემიყვარდა ქუთაისი.
როცა მივუყვებოდით რიყის ქვებით მოკირწყლულ ქუჩებს,
დავინახეთ თეთრ პერანგებში გამოწყობილი ბავშვები,
რომელთაც ხელში ყვავილების თაიგული ეჭირათ.
ეს ჩვენთვის ახალ სახლში ცხოვრების ლამაზი დასაწყისი იყო.
მოგვიანებით შევიტყვეთ,
რომ თეთრი სამოსი და მასწავლებლისთვის ყვავილების ჩუქება სკოლის დაწყების პირველი დღის აღნიშვნის ტრადიციაა.
ბევრ სხვა ტრადიციათაგან ეს პირველი იყო,
რაც აღმოვაჩინეთ.
საქართველოს უნიკალური კულტურა კვლავ აგრძელებს ჩემს მოხიბლვას,
ექსტრავაგანტული სუფრით დაწყებული,
სადაც მაგიდები (და სასმისები) არასდროსაა ცარიელი,
ქართული ცეკვით დამთავრებული,
რომლის ცქერაც კი ფეხებში ტკივილს გრძნობას მგვრის.
ქართული კულტურა კვლავ მაჯადოებს.
ქართული კულტურისა და ისტორიის შესწავლის სულისკვეთებით განმსჭვალულმა გამოვიყენე შესაძლებლობა,
რომ მესწავლა ის ორი რამ,
რაც საქართველოს ასე უნიკალურს ხდის.
ესაა ქართული ენა და ტრადიციული ცეკვა.
ორივე მართლაც ძალიან რთული შესასწავლი აღმოჩნდა,
მაგრამ ნამდვილად ღირდა ამ გამოცდილების მიღება.
ყველა,
ვინც კი საქართველოს სწვევია,
დამეთანხმება,
რომ აქ სამზარეულოც განსაკუთრებულია.
ერთი თეფში ხარჩო საუკეთესო გასათბობი საშუალებაა ცივი ზამთრის საღამოს.
ხაჭაპური და ლობიანი შესანიშნავია იმ დროს,
როცა ლანჩის მომზადებისთვის საკმარისი დრო არ გაქვს და ცხელი შოთის პური თქვენს სადილს ნამდვილად დაამშვენებს.
მართალია,
ჭამა ასე ძალიან მიყვარს (შემიძლია ხინკალი ყოველ დღე ვჭამო),
საქართველოში ცხოვრებას ყველაზე მეტ ხიბლს მაინც ხალხი მატებს.
ვიცოდი,
რომ სხვა ქვეყანაში გადასვლა გარკვეულ გამოწვევასთან იყო დაკავშირებული.
ამიტომ წინასწარ შევისწავლე კულტურული შოკის ეტაპები,
წავიკითხე იმ ადამიანთა ისტორიები,
რომლებმაც თვეები გაატარეს ნოსტალგიისა და დეპრესიის გადალახვაში.
მე კი,
საქართველოში ყოფნისას ეს ემოციები ერთხელაც არ მიგრძვნია.
მჯერა,
ეს იმ ადამიანების სტუმართმოყვარეობის დამსახურებაა,
რომელთაც აქ შევხვდი.
ჩამოსვლისთანავე მე და ჩემს მეუღლეს სიყვარულით და მხარდაჭერით შეგვხვდნენ.
ძალიან მადლიერი ვარ იმ ადამიანების,
რომლებმაც საქართველოში თავი უცხოდ არ გვაგრძნობინეს.
სანამ ცოცხალი ვიქნები,
საქართველო და ქართველი ხალხი ყოველთვის განსაკუთრებულ ადგილს დაიკავებს ჩემს გულში.
ს ა ქ ა რ თ ვ ე ლ ო ს გ ა უ მ ა რ ჯ ო ს!
Tehya Bierle
თეა ბიერლი
* * *
And finally a few words about the project the English Studies Department can be proud of:
Renewing the drama club and working on the play was a very responsible and time-consuming task.
First of all,
I will describe this process as challenging,
because working on the play gave us an opportunity not only to improve our English but also to discover many talents and abilities in ourselves and made us more active students who understood the value of work very well.
In addition, the process of working on the play was a new but interesting and exciting experience,
especially when each member tried not only to perform our role well but also to help and support each other.
Therefore,
we learned very well what it means to work as a team and to have common interests and goals.
People's attitudes and support are very crucial when you do something important.
I would like to express my gratitude to the director Vakhtang Pirtskhalava and to the English Studies Department,
especially to its head,
Nino Nizharadze,
who met this initiative with great enthusiasm and warmth and supported us as much as possible.
The premiere of the play was something that the entire English language faculty and cast were eagerly waiting for.
The day went very well,
we were all filled with positive and warm emotions and the best feeling is when you stand and hear the sound of applause and see a lot of excited faces.
What did the drama club and the play "Into the Woods" give us? That when you start something,
you have to do it with great love and energy in order to get the result you want and fight for your goals to create the best.
Working on the play was a very good start that will definitely continue in the future because I want this performance to give motivation to others like me,
make us more active students who understood the value of work well,
see such talents,
and find out abilities that they didn't even imagine.
და ბოლოს,
რამდენიმე სიტყვა იმ პროექტის შესახებ,
რითაც შეუძლია იამაყოს ინგლისური ფილოლოგიის დეპარტამენტმა:
რა თქმა უნდა,
დრამის კლუბის განახლება და სპექტაკლზე მუშაობა ძალიან საპასუხისმგებლო და შრომატევადი საქმე იყო.
პირველ რიგში,
პროცესი საინტერესო და გამომწვევი იყო,
რადგან სპექტაკლზე მუშაობამ მოგვცა არა მარტო ინგლისურის კუთხით გაზრდის საშუალება,
არამედ აღმოგვაჩენინა საკუთარ თავში უამრავი ნიჭი და უნარი,
გვაქცია უფრო აქტიურ სტუდენტებად,
რომლებმაც ძალიან კარგად გაიგეს შრომის ფასი.
სპექტაკლზე მუშაობის პროცესი,
გარდა ამისა,
იყო საინტერესო და ამაღელვებელი ახალი გამოცდილება.
განსაკუთრებით რასაც გამოვყოფდი არის ის,
რომ თითოეული წევრი ცდილობდა არა მარტო საკუთარი როლის კარგად შესრულებას,
არამედ, - ერთმანეთის დახმარებასა და ხელშეწყობას.
ამიტომ ძალიან კარგად ვისწავლეთ,
რას ნიშნავს გუნდური მუშაობა და საერთო ინტერესებისა და მიზნების ქონა.
როცა მსგავს საქმეს აკეთებ,
ძალიან მნიშვნელოვანია ადამიანთა დამოკიდებულებები და მხარდაჭერა.
მინდა ჩემი მადლიერება გამოვხატო სპექტაკლის რეჟისორის,
ვახტანგ ფირცხალავასა და ინგლისურის დეპარტამენტის,
განსაკუთრებით კი მისი ხელმძღვანელის ნინო ნიჟარაძის,
მიმართ,
რომელიც დიდი ენთუზიაზმით და სითბოთი შეხვდა ამ ინიციატივას და მხარს გვიჭერდა მაქსიმალურად.
სპექტაკლის პრემიერა კი იყო ის,
რასაც მთელი ინგლისური ენის ფაკულტეტი და ქასთის წევრები ველოდით მოუთმენლად.
პრემიერის დღემ ჩაიარა ძალიან კარგად,
ყველანი ავივსეთ დადებითი და თბილი ემოციებით,
საუკეთესო შეგრძნებაა,
როცა დგახარ და გესმის ტაშის ხმა და ხედავ უამრავ აღფრთოვანებულ სახეს.
რა მოგვცა დრამის კლუბმა და სპექტაკლმა „Into the Woods“? ის,
რომ როცა რამე საქმეს წამოიწყებ,
ის დიდი სიყვარულითა და ენრგიით უნდა გააკეთო,
რათა დადო ის შედეგი,
რაც გინდა და იბრძოლო მიზნებისთვის,
რათა შექმნა საუკეთესო.
სპექტაკლზე მუშაობა იყო ძალიან კარგი დასაწყისი,
რაც აუცილებლად მომავალშიც გაგრძელდება,
რადგან მინდა,
როგორც თავად მე მომცა ამ სპექტაკლმა და კლუბმა მოტივაცია,
ასე მისცეს სხვა ბავშვებსაც,
რათა იყვნენ აქტიურები,
მიზანდასახულები და აღმოაჩინონ ისეთი ნიჭი და უნარები საკუთარ თავში,
რის შესახებაც არც კი წარმოედგინათ.
Mariam Giorgobiani
III-year student, English Language and Literature
მარიამ გიორგობიანი
ინგლისური ენისა და ლიტერატურის III კურსის სტუდენტი